bir çok arkadaşa sahibim..sahildeki taşlar gibi benim için..hiç biri birbirine benzemiyor..içimden hepsini toplamak geliyor ama avuçlarıma sığmıyor..kimisi parmak aralarımdan süzülüp gidiyor kum tanesi gibi..düşmemeleri için çabalıyorum avucumu daha çok kapıyorum ama taşlar sert olmasına rağmen aralarda ezilip tozları uçup gidiyor rüzgardan..öyle zamanlar oluyor ki avucumdaki taşlardan gözümü bir an bile ayırmadığım için önümdeki engellere takılıyorum..bazen ise takılıp düşüyorum..düştüğüm anlarda ise avucumda ne var ne yok etrafıma saçılıyor..toplamaya çalışıyorum ama çoğu toprakta kaybolup gidiyor..bir kaçı benimle kalıyor..düştüğüm yerden doğrulup kalktığımda yoluma devam ediyorum..ve bu yolda sadece benimle o kaybolmayan büyük taşlar bana eşlik ediyor bir de her zaman kalbimde taşıdığım ailem..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder