ona zorluklar karşısında nasıl dimdik durulması gerektiğini anlatacağım..mücadele etmeyi ve asla pes etmemeyi..birgün olurda kalbini başkasıyla paylaşmayı öğrendiğinde ve gelip bana "içimde kelebekler uçuşuyor sanki anne.."dediğinde "sevgi işte budur kızım..güzel şeydir sevmek..sev ama sakın fazla belli etme" derdim..çünkü bilirim ben, sevgi içine sığmaz hale geldiğinde acı verdiğini..ve bilirim, gerçek sevgi zor bulunur.."sevgiyi ararken yorulma küçüğüm" derdim ona..koca bir kız olsa bile..kırılır,incinir..gözünden bir iki damla düşer ben bir şey yapamadığıma üzülürüm.."küçüğüm herşeyde bir hayır vardır ağlamak istiyorsan tutma içinde ağla bu omzum her zaman yanındadır bunu böyle bilesin" derdim..bunu der demez boynuma atlayıp kollarını sıkıca boynuma dolaması acısını biraz olsun dindirebildiğimi hissettirip mutlu ederdi..
olurda erkek çocuğum olursa;
ona gerçek sevgiyi anlatırdım uykusunda..çünkü bilirdim, bir insan uykusundayken söylenenleri asla unutmayacağını..ona kızları anlatırdım..ne kadar narin olduklarını,beklentilerini anlatırdım uzunca..çünkü bilirdim, erkek çocuklar annelerine benzer kişileri seçtiğini..ona sevginin parayla alınamayacak kadar değerli olduğunu sölerdim..ve küçücük bir şeyin bile onun için ne kadar değerli olabilceğini..keşke çocuklarıma anlatmayı düşündüğüm kadar kolay olabilseydi sevmek..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder